Sven Vanbaelen is winnaar van 100 km BoslandTrail!
Alles over ultralopen en dit indrukwekkende parcours
Sven Vanbaelen (32) uit Riemst finishte na 8 uur en 36 minuten als eerste bij de 100 km BoslandTrail. “Ben jij er nu al?”; is de reactie die hij onderweg te horen kreeg wanneer hij aan flitstempo passeerde. Die extra stimulans bleek bij deze editie géén overbodige luxe. “Het parcours was zwaarder dan verwacht en ik moest al snel mijn doelstelling om onder de 8u te finishen bijstellen.”; vertelt Sven. Wat enkele jaren geleden nog een buitenmenselijke prestatie leek, omschrijft Sven nu heel nuchter als het logische gevolg van een gedisciplineerd trainingsschema. Gewillig en goedlachs deelt hij zijn ervaring.
Sven, hoe zou jij jezelf voorstellen? Op welke manier ben jij actief als loper?
Eigenlijk ben ik pas een 4-tal jaar geleden begonnen met lopen. Op dat moment was het nog louter ontspanning; een uitlaatklep na een stukgelopen relatie, maar al snel voelde ik die fameuze ‘runners high’ en ging ik al lopend de wijde natuur verkennen. Vandaag volg ik als ultratrailer een gedisciplineerd schema waarbij ik zo’n 10 à 12 uur per week aan het trainen ben. Dat is dus meer dan een recreant, maar net niet professioneel. Toch wil ik graag kijken wat er voor mij nog uit de kan te halen valt.
“Ultratrails lopen is voor mij dé manier om het leven volop te voelen en ook de natuur intens te ervaren.”
Je bent als eerste gefinisht bij de 100 km BoslandTrail. Een hoogst indrukwekkende prestatie… gefeliciteerd hiervoor! Hoe heb jij dit ervaren?
Winnen was voor mij bijzaak. Ik zag dit eerder vlakke parcours oorspronkelijk als een oefenhalte in mijn verdere voorbereiding. Toch voelde ik al snel hoe de verschillende ondergronden hun impact op mijn tempo hadden... Dit was duidelijk géén parcours om gangbare marathonsnelheden op te hanteren! (lacht) Mentaal kreeg ik hierdoor echt een ‘klopke’ onderweg wanneer ik mijn tijden checkte. Ik zet dan ook mijn petje af voor alle wandelaars die hebben deelgenomen! Want wanneer ik al thuis zat, wist ik dat zij in een stortbui terecht kwamen en met natte uitrusting een traject aflegden dat wellicht dubbel zo lang als het mijne zou duren...
“Wanneer ik die laatste kilometers doorheen het Saharazand ploeterde, was dat echt wel kapotgaan!”
Je bent ervaren in lange afstanden. Hoe belangrijk zijn eet- en rustpauzes om goed te presteren?
Slaap en de juiste voeding zijn cruciaal in het verfijnen van een gestructureerde routine omdat hierin de grootste prestatiewinst te halen valt. Ik voelde die dag dat ik het juiste ‘poeder’ in de benen had en nam mijn eigen gespecialiseerde voeding mee. Jammer genoeg heb ik ook enkele verkeerde keuzes gemaakt die resulteerden in krampen. Gelukkig kon ik hiermee bij de vriendelijke mensen van de hulppost terecht. Pauzes reduceer ik meestal tot een minimum. Maar als ik het me kan veroorloven, wil ik toch ook graag bewust even uitblazen. (glimlacht)
“Ter hoogte van het Roompot vakantiepark, kon er even een rustmomentje vanaf. Dat deed écht deugd!”
Heb je tijdens het afzien nog oog voor de omgeving? Kan je op zo’n momenten kracht putten uit de schoonheid van het parcours?
Voor mij is de natuur een veilige en vertrouwde plek die gevoelens van nostalgie opwekt. Bijvoorbeeld de geur van het naaldbos, riep mooie herinneringen op en bracht me terug naar mijn kindertijd. Onderweg heb je ook de tijd om te reflecteren, zéker als je alleen bent.
“Jezelf tegenkomen leidt tot zelfontwikkeling en daarin schuilt voor mij dé grote aantrekkingskracht van zo’n extreme tocht die je aflegt.”
Wat waren voor jou de meest memorabele eyecatchers die je bent tegengekomen?
Goh… ik genoot vooral van de pure aantrekkingskracht van de natuur op zich, zoals het moment van het ochtendgloren... (denkt toch even diep na) Maar als ik een keuze mag maken, springt Fietsen door de Bomen er voor mij letterlijk en figuurlijk bovenuit. Het aantal hoogtemeters maakten er een pittige afwisseling van die ik wel kon appreciëren en die zéker de moeite is om mee te maken!
Voor het eerst mocht de BoslandTrail pronken met de titel van Nationaal Park. Vind je dat de regio deze titel waardig is?
Ja; ongetwijfeld! Ik heb echt mooie stukjes bos, water en ongerepte natuur gezien… Ook de purperen heide die ik mocht doorkruisen, maakte indruk. Wat ik opmerkelijk vond, was dat er ondanks de hitte van die dag, een zalig gevoel van koelte hing. Een duidelijk teken van hoe de natuur het klimaat kan matigen en zo voor mij het traject net iets aangenamer maakte. (knikt)
“Gedurende de 100 km die ik heb afgelegd, heb ik slechts één of twee auto’s gehoord! Ik kwam hélemaal tot rust…”
Wat wil je verder nog kwijt?
Graag zou ik een woordje van dank uitbrengen naar TraKKs voor het sponsoren van mijn materiaal. Dat is een zeer welkom duwtje in de rug! Maar vooral wil ik benadrukken hoe knap ik de prestaties van alle betrokken vrijwilligers vind. Ik heb mensen gezien die urenlang dezelfde locatie bemand hebben om er voor de deelnemers te zijn en dat op élk uur van de dag of nacht en doorheen alle weersomstandigheden. Knap!
“Een welgemeende dankjewel aan alle volhardende vrijwilligers is zéker op zijn plaats. Zonder hen, is de BoslandTrail niet mogelijk!”
Welke raad zou je meegeven aan wie overweegt om deel te nemen aan de editie van 2025?
Denk eerst heel goed na over hoe je je voorbereiding aanpakt en laat je bijstaan door mensen die hierin thuis zijn. Je lichaam kan héél veel, maar het is de kunst om de recuperatietijd achteraf tot een minimum te beperken. Enkel op karakter finishen, resulteert vaak in een “nooit meer!” en dat is jammer. Want als je het verstandig aanpakt, kan deze toegankelijke trail voor héél veel mensen een haalbare kaart zijn die zeker voor herhaling vatbaar is!
